30 marca – Światowy Dzień Choroby Afektywnej Dwubiegunowej

30 marca obchodzimy Światowy Dzień Choroby Afektywnej Dwubiegunowej (ChAD). Najczęściej dotyka ona osoby przed 35. rokiem życia. Towarzyszą jej objawy psychotyczne, które mogą być uwarunkowane predyspozycją genetyczną ? prawdopodobnie wspólnymi genami dla ChAD i schizofrenii. Przyczyną śmierci 15-20% chorych na ChAD jest samobójstwo.
Choroba afektywna dwubiegunowa, zwana zaburzeniem maniakalno-depresyjnym jest zaburzeniem mózgu. Zazwyczaj objawia się epizodami maniakalnymi i depresyjnymi oddzielonymi okresami normalnego nastroju. Chorobę charakteryzują okresowe zmiany nastroju, od ekstremalnych emocji i postrzegania świata w kolorach nadmiernie jaskrawych do depresji, podczas której chory postrzega świat w czarnych barwach. ChAD jest chorobą, która poprzez serię nieprzewidywalnych i upośledzających okresów, w znacznym stopniu dezorganizuje życie codzienne oraz powoduje cierpienie nie tylko pacjenta, ale i jego rodziny.

PRZYCZYNY POWSTAWANIA ChAD

Jak większość chorób psychicznych, choroba afektywna dwubiegunowa spowodowana jest zaburzeniami neuroprzekaźników w mózgu i układzie nerwowym. Inne zaburzenia psychiczne lub równowagi w organizmie np. w niedoczynności tarczycy mogą zwiększać ryzyko choroby. Duże znaczenie ma podłoże genetyczne. Większe ryzyko wystąpienia tego schorzenia istnieje u osób z już zdiagnozowaną chorobą w rodzinie, zwłaszcza u rodziców. Same predyspozycje nie są jednak główną przyczyną. Sytuacj traumatyczne, a także stosowanie substancji psychoaktywnych mogą wywołać epizod. Bierze się pod uwagę także czynniki psychologiczne i społeczne.

LECZENIE CHOROBY DWUBIEGUNOWEJ

Leczenie dwubiegunowości jest długotrwałe,  a jego główne cele to uzyskanie całkowitej remisji lub zmniejszenie nasilenia objawów, zapobieganie nawrotom choroby,  umożliwienie powrotu do normalnego i satysfakcjonującego życia.

O powodzeniu leczenia decyduje kompleksowość podejmowanych działań:

• farmakoterapia ? leki dobierane są pod kątem objawów i epizodu choroby; włączenie leków jest podstawową formą leczenia ChAD,
• psychoedukacja ? przekazywanie informacji na temat choroby pacjentowi i/lub jego bliskim oraz nauka rozpoznawania sygnałów poprzedzających nawrót choroby,
• psychoterapia ? zalecana głównie w przypadku długich okresów remisji; skupia się na zapewnieniu wsparcia podczas radzenia sobie z problemami dnia codziennego.

Kluczowy wpływ na rokowania i przebieg choroby ma wczesne rozpoznanie i wdrożenie specjalistycznego leczenia, efektywna współpraca pacjenta z lekarzem oraz wsparcie ze strony bliskich osób.